kafamızın içindeki kanlı savaş
Aslında özümüze ulaşamadığımızda daha özlü sözlerimiz olur. Öze ulaşınca söylenecek söz kalmaz. Bu yüzden öze ulaşmaktan çok, öze ulaşma çabası iyidir. Kaybolmak iyidir; ve kaybetmek. Öze ulaşmak sıkıcı olsa gerek. Balık olmak mesela… Arayışta olduğun için mutlusundur. Aradığına ulaştığında mutluluk kalkar; ya materyal haz, ya da ideal huzur yaşarsın; bulduğunu sandığın şeyin sahtelik derecesine bağlı olarak. Ve yine buna bağlı olarak sahte bir duygu yüklenecektir bilincine. Bu sefer de sahteliğe savaş açacaksın. Hayatta güzel bulduğumuz ne varsa, bilinçaltımız hepsine savaş açmıştır dipten. Farkına bile varmazsın, sevgiye açılmış kanlı bir savaş döner içinde. Sen bu yetkiyi verdin aklına. Kalbin zırvalasın dursun. Elbet akıl kalbi malup edecektir. Maalesef etmiştir de, her seferinde. Ya da ömrümüz yetmemiştir savaşın sonuna…
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Bu savaşta dediğiniz gibi akıl galip gelsede,unutmayın sonuç ne olursa olsun son sözü söyleyen her zaman kalbiniz olacaktır.
YanıtlaSil"Fikrin kalbine acı veriyorsa, kalbin adına doğru yoldasın demektir." demiştim çok eskiden; bugün yine diyorum.
YanıtlaSilAklın ile kalbin arasında kaldığında aklını dinle diyorsun;doğru anlamışmıyım;ama sizin bu yazınıza bakınca kalbiniz mantığınızı yönlendiriyor gibi geldi.
YanıtlaSilHayır, kalbin ile aklın arasında kaldığında, aklını dinle, demiyorum; eğer bu ikileme düştüysen, ölümlerden ölüm beğen, diyorum. Ama bazen ölmek gerekir; yeniden doğmak adına. Nietzsche öğretileriyle kimlik kazanmış, onu üstad bellemiş bir adama kalp ve duyguların kutsallığından bahsetmeyiniz. Ne öğrendiysek, kalbimizin sesini dinleme gafletinden öğrendik; bu gaflet, bizi olgunlaştırdı. Bir anlamda kalbimizin sesini dinlemek de bir ihtiyaçtır, diyebiliriz. Ama 'doğru' ile 'güzel' arasındaki ince çizgiyi fark etmek gerek.
YanıtlaSilKalbinizin sesini dinlemek bir gaflet değil dediğiniz gibi bir ihtiyaç.Duyguların kutsallığından bahsetmek konusuna gelince bunu sorgulamak benim haddim değil zaten.Kalbin ile aklın arasında kaldığında ölümlerden ölüm beğen demiyorum ama kalp acısının insanı alim ya da deli yaptığını düşünüyorum.
YanıtlaSil