Çok küçükken başladım tehlikelere karşı gelip, hayata tutunmaya. Göbek bağım çözüldüğünde henüz beş gün olmuştu hayatla tanışalı. Kısa zamanda çok sevdim kendisini sanırım o da bana karşı hiç boş değildi ki vazgeçmedik birbirimizden. Limanda demirlemiş on bir teknenin dahi battığı fırtınada açık denizde hayata tutunurken on birimdeydim. Dalış yaparken sıkıştığım kayalardan ölmek üzereyken kurtulduğumda ise on sekiz . Yedi kişinin öldüğü yirmi altı kişinin ağır yaralandığı tren kazasından kurtulduğumda yirmi üç . Koynumda beslediğim yılan beni soktuğunda ise yirmi beş . Bir Brütüsüm oldu ama ben asla Sezar kadar kolay yenilmedim gerçi hiç Sezar da olamadım ya neyse. Hâlâ hayatla ilişkimiz son sürat devam ediyor ve biliyorum ki beni daha birçok tehlike bekliyor... Hepsini birer birer aşarken her defasında bir çığlık büyüyor içimde işte o an herşeye inat avazım çıktığı kadar bağırıyorum: "YAŞAMAK GÜZELDİR!!!''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder