aradığınız kişiye şu an ulaşılamıyor.

Aslında biraz şey Neriman.
Şey.
Nasıl desem?
Aslında sevmiyorum kızım seni.

Yalnız biraz şey.
Şey.
Nasıl desem?
Tuhaf hissettiriyorsun beni.

Mesela en sevdiğim şarkıları dinleyemiyorum, biliyor musun?
Çünkü dinlerken seni hatırlayacağımı biliyorum.
Hatırlamakla kalmayıp seni arayacağımı biliyorum.
Açmayacağını biliyorum.
Defalarca kez arayacağımı biliyorum.
Ama en sonunda açacağını da biliyorum.

Açacaksın Neriman.
Yok başka yolu Neriman, açacaksın.
Ve ben şöyle diyeceğim sana.
“Seni seviyorum Neriman.”
Nasıl desem?
Şey.
Nasıl desem?
Şey.
Nasıl denir ki Neriman?

Ne güzel de diyemedim değil mi?
Ne güzel de sustum sana değil mi?
Ne güzel de dinledim küfürlerini değil mi?
Evet Neriman Evet.
Sen konuş, ben susarım.
Dudaklarım susar.
Kalbim sana susar.
Kalbim sensizlikten ölür Neriman.
Bilmezsin.
Ölür.

Sahi, nereden bileceksin?
Nereden bileceksin ulan Neriman, senden kalan son şeyi,
Boş bir şarap şişesini
Sadece seni hatırlatıyor diye sakladığımı.
Dudakların orada diye sakladığımı.
Hatıralarımız orada diye sakladığımı.
Seni ve beni.
Beni ve seni.
Bizi.
Bizi.
Sahi Neriman, biz hiç biz olabildik mi?

Neyse, ne diyecektim sana?
Özledim.
Bir sesini duyayım istedim.
Nasılsın, iyi misin?
Mutlu musun?
Ah. Sevindim Neriman. Ben de çok mutluyum.
Çok mutluyum Neriman.

Neyse, ne demeyecektim sana?
Ölüyorum ulan.

Aslında biraz şey.
Şey.
Nasıl demesem?
Amına koyayım Neriman.
Siktir git Neriman.
Seni seviyorum Neriman.