Merhaba.
Yatağım hayli kötüdür, mutfakta harikalar yaratan hünerli bi yanım var ama.
Biz mahallece acayip derecede nihilistiz, hiçbirşeye inanmadığımız için elimizde avucumuzda bi bok yok. Henüz kavram kargaşasından çıkabilmiş değiliz hani.
Pek çok insanın beni düşünerek 31 çektiğini biliyorum. Hem öyle olmasa bile bu şekilde olması gerektiğini düşünen edilgen bi yanım var zaten, bu bana yetiyor.
Bizler mahallece erken yatan tipleriz. Ben mesela yatağın duvar dibine aboneyim, hep iki kişilik yatakları tercih ediyorum, belki yanım bi gün dolar umudu ile. Şansımı sikeyim ki dolmuyor.
Uyurken yastığı alt üst eden bir yanım da var. Böyle daha mutlu hissediyorum kendimi. Bazen de yatağın güney ucuna doğru uzanıyorum. Bu daha iyi düşünmemi sağlıyor. Ancak değişen bi bok yok. Bunca şeyi yalnız başıma yapıyor olmanın yarattığı ağırlık bazen boğuyor beni. "Keşke..." diyorum "...yanımda biri daha olsa da..." ama tamamlayamıyorum sonrasını...
Kısaca ben çok nihilistim, aslında anlamını bile bilmiyorum ama hepinizi döverim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder