ve ben muzaffer bir komutan edasıyla yerimden kalkardım,
kahve fincanımı fazla titretmemeye çalışarak.
programa göre, beni anlamayışına aşık olmama şaşıracaktım yirmi saniye sonra.
o sırada ben, mutsuzlukları demleyip çay yapacaktım, ki dostlarımla kahvaltıda içilecek.
camları kapatıp kuşları dışarıya hapsederdim,
ve aşk, en sivil şekliydi diplomasinin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder