Küçükken ben çok belgesel seyrederdim. Kalitelisi ya da hangi kanalda verildiği de önemli değildi benim için. İlgimi cezp edecek bir yanları vardı mutlaka. Özelliklede eski mısırla alakalı olanlar büyülerdi beni.
Piramitlere gelince mesele işin rengi çok değişirdi. Sütün bozulmadan yoğurda dönüşmesi, yaraların piramidin içinde daha çabuk iyileşmesi falan. Acayip hikayelerdi. Tarihsel gerçeklerin kurgulanması ile oluşan filmler hep dikkatimi daha az çekerdi. Absürt makyajlı firavunlar ve eziyet ettikleri Yahudilerin anlatıldığı filmler güçlüye karşı nefret, zayıfa karşı yardım etme arzusu uyandırmakla birlikte bu tarz filmlerde zaman zaman sıkılırdım.
Yine de Firavunların anlatıldığı bir canlandırmayı hiç unutmam. Büyük bir keşif yaptığımı zannetmiş ve tüm sosyal yaşantıyı sorgulamıştım. Firavun bir yerden aşağı inmek istiyordu ve köleleri yere yatarak merdiven oluşturuyorlardı, Firavun insanların üzerlerine basarak aşağı iniyor ve bunda garip bir şey yokmuş gibi davranıyordu. Durdum ve düşündüm. Birileri her gün benim de üstüme basıyordu. Üst kat komşumuz ve çocukları her gün benim oturduğum salonda geziniyor ve üstüme basıyorlardı. Kim ne derse desin medeni dünyada firavun hükmü geçerliydi ve sosyal düzene saygım kalmamıştı.
Ertesi gün uyandım, gece kabuslar görmüştüm sürekli. Üst kat komşularımız salonlarında geziniyor ve nasılda o salağın üstüne basıyoruz diye naralar atarak gülüyorlardı kabuslarımda. Yataktan kalktım, yüzümü yıkadım. Sonra mutfağa geçtim, kendime bir bardak süt koydum. Sütün ısınmasını beklerken bir yandan salam kızartıyordum. Sofraya oturdum ve karnımı doyurmaya başladım. Karnım doydukça saçma düşüncelerden kurtuluyordum. Bir an düşündüm, acaba bende vitamin eksikliğimi vardı? Olmadığına karar verip üst kat komşumuza atari oynamaya gittim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder