Komşunu kendin gibi sev

Hayatımın şu anına kadar, bilinçsizce de olsa, uygulamaya çalıştığım bir ilkedir. Bir noktadan fire versem de, ötekini artırmışımdır. Kendimden çokça bahsetmeme rağmen, kendimi fazla sevdiğimi söylemem mümkün değil. Bu yüzden, kendimden fazla sevmişimdir komşularımı kimi zaman. Bazen o kadar sevmişimdir, ismi sevgi olmaktan çıkmıştır artık. Su üstünde yürümeyi bırakıp, derinlere dalmışımdır. Uyuşmayı ve uyuşturulmayı tercih etmişimdir; teslimiyetçiliğin dibine vurmuşumdur. Sağ yanağıma vurmuştur biri, solu çevirmişimdir; sola vurmuştur, tekrar sağı çevirmişimdir. Halinden memnun bir sapığım, an itibarı ile. İnansaydım, iyi bir Hıristiyan olabilirdim belki. İnandığım takdirde, ikisini birden başarmak da ihtimaller dahilinde. Biraz ondan, biraz bundan; neden olmasın?